اشاره:

1. آيت الله حاج آقا رضا بهاءالدينى از معدود فقهايى است كه تمام ابعاد وجودى انسان را ارج مي‌نهاد و به پرورش و تربيت همه جانبه و شكوفا كردنِ آن مي‌پرداخت. اشتغال به فقه و اصول وى را از پرداختن به اخلاق دور نساخت و توجه به تربيت انسانى نيز او را به انزوا نكشاند. او اگر چه از تعلقات مادى خويش را رها ساخته بود، لكن گريز از تعلق او را به بى‌توجهى و بى‌تعهدى در برابر سرنوشت جامعه سوق نداده بود.
2. آن عارف وارسته به انديشه كردن و تفكر توجه ويژه‌اي داشت و با جلا دادن دل خود، جانش را از جلال و جمال الهى سيراب ساخته بود. هيچ كس گمان نمى‌برد اين عارف متخلق گوشه‌گير، در كوچه پس كوچه هاى شهر قم، اين همه از وقايع روز و جريانات زمان آگاه باشد و چنان به تحليل حوادث بپردازد كه تو گويى مسئول تيزبينى به تفسير سياسى نشسته است. چه انگيزه اى جز تعهد توأم با آگاهى اين زاهد رهيده از رنگ تعلق را، راهى ديار رهروى رهيده از بند حيات درشهر دورافتاده در كاشمر مى كند و به زيارت مزار مدرس - مرد ذكاوت ديانت و شجاعت - در دل خراسان مى كشاند! راستى، كدامين عارفى است كه به مردان دين و سياست اين همه ارج نهد و كدامين سياست دان دين آشنايى است كه چنين دراخلاق و عرفان غرق شود.
3.  هر چند هميشه غفلت شده و آن طور كه شايد و بايد از محضر اولياي الهي استفاده نشده و گاهي هم كه استفاده شده گفتگوها مكتوب و ثبت نشده است و آيندگان از آن محروم شده‌اند. ولي بحمدالله متن موجود ازمعدود مصاحبه‌ها با آيت الله بهاءالديني است كه ثبت و ضبط نيز شده است.1 نظر شما را به بخش‌هايي از آن جلب مي‌كنيم: