امام صادق(علیه السلام) مى فرماید:

مَنْ یَمُوتُ بِالذُّنوبِ أَكْثَرُ مِمَّنْ یَمُوتُ بِالآجالِ وَ مَنْ یَعِیشُ بِالإِحْسانِ أَكْثَرُ مِمَّنْ یَعِیشُ بِالأَ عمارِ(1)

ترجمه

آنها كه بر اثر گناه مى میرند از آنها كه با مرگ طبیعى از دنیا مى روند بیشترند!، و آنها كه بر اثر نیكوكارى عمر مى كنند از آنها كه با عمر طبیعى زندگى مى نمایند زیادترند!

شرح كوتاه

امروز ثابت شده است كه سرچشمه قسمت قابل توجهى از بیمارى هاى جسمى، عوامل روحى و معنوى است، و یكى از مهم ترین عوامل ناراحتى روانى فشارهاى شدیدى است كه از ناحیه وجدان به خاطر انجام گناه بر روح آدمى وارد مى شود. انسان گناهكار در دادگاه وجدان محاكمه مى شود و با مجازات هاى دردناك معنوى وجدان روبه رو مى گردد و عكس العمل آن در جسم و جان و حتى در مرگ و میرها آشكار مى گردد، بعكس، افراد نیكوكار از درون وجدان خود تشویق مى شوند و همین تشویق معنوى نیرو و نشاط تازه اى به آنها مى دهد و بر طول عمر آنها مى افزاید نتیجه این كه گناه عمر را كوتاه، و كار نیك عمر آدمى را طولانى مى سازد.

. نقل از كتاب سفینة البحار.